Extra aflevering van ‘Uit de oude krantenbak’: Slot van ‘Het Gedicht’ van Herman Lammers.
De dochter van Veronika
die speelden op een armonica.
Ze o de wieze zo te pakken
‘t Was we nie mooi,
me ‘t ielp voe ‘t zakken.
Op ‘t ende van de Krooiendiek
stoeng ollef Eintjeszand en kiek
di kwam de bus, ‘t was we wat leete,
me jonk en oud stoeng op de streete.
En de meziek hieng daaluk spele,
want wachte hi een mens vervele.
Toen liep dan eel de ratteplan
mi hank op de meziektente an.
Lau Maas ei di z’n bus elost.
Ze e di toen nog flienk ehost.
Dat wier di nog een leuke boel,
Kepello zei: ” ‘k gi ni m’n stoel”.
Kees Priem zei: “ ‘k vinde’t ok henoeg,
‘t is merrehenoggent ok wee vroeg.
Ik wille nog hraag een uurtje sleepe
anders mok hereheld heepe.”
‘t Meziekhezelschap zei toen: “Stop,
wat oons betreft oons ouwe op.”
Ut was ok tied voe kleine huus
en eel de bisnis hing ni ruus.
(Nogmaals: let niet op de spelfouten van de Zeeuwse woorden. Het gedicht werd in de vijftiger jaren bij stukjes en beetjes opgeschreven door de buurkinderen wanneer buurman Lammers er in zijn atelier weer een paar regels aan toevoegde.)
