Bijna een halve eeuw verzamelde Janna van Damme-Nijsse alle krantenartikelen en
(rouw)advertenties uit de PZC die betrekking hadden op Heinkenszand. De krantenknipsels
werden zorgvuldig in grote plakboeken geplakt.
Janna Nijsse werd geboren op 18 februari 1910 en zij woonde na haar huwelijk met Bastiaan van Damme jarenlang aan de Westdijk op nummer 10. Het huis had Bastiaan (Pesaen) zelf laten bouwen. Janna overleed op 7 oktober 1997.
De plakboeken, nu in het bezit van hun zoon Kees, geven een boeiend beeld van
Heinkenszand in de tweede helft van de twintigste eeuw.
Wij, drie inwoners van het dorp (Els Bakker-Van Damme, Kees van Damme en Jan Minnaard), vinden de boeken zo interessant dat wij het plan hebben opgevat om die periode uit de geschiedenis van Heinkenszand aan de hand van de krantenknipsels weer tot leven te brengen. We zijn bijzonder benieuwd of er in het dorp ook veel belangstelling voor deze recente geschiedenis bestaat.
In Jean-Paul de Jonge van Inter Delta Communicatie hebben wij een enthousiaste medestander gevonden die graag bereid is om mee te werken. Hij heeft ruimte geboden op de website Heinkenszand.info om regelmatig artikelen te plaatsen.
Het allereerste krantenbericht in het plakboek van Janna is onderstaand bericht.
Inwoner van Heinkenszand te Domburg verdronken
Het overlijden van Kees Kuzee maakte veel indruk in de dorpsgemeenschap. Nog als de dag van gisteren herinneren we ons dat wij hoorden dat Kees Kuzee verdronken was.
Kees was een bekende dorpsfiguur. Hij was o.a. lid van de gymnastiekvereniging Atlas.
De begrafenis trok toentertijd veel aandacht. De zwarte rouwkoets werd getrokken door twee paarden bedekt met zwarte kleden. Op de bok zat Dingenis de Winter met hoge zwarte hoed. Vanuit de Oude Kamer trok de stoet naar de begraafplaats. Achter de koets liepen de nabestaanden, buren en kennissen. De dragers waren leden van Atlas.
In 1954 was de gemeentelijke rouwkoets nog in gebruik bij begrafenissen. Voor het gebruik moest door de nabestaanden betaald worden, waarbij verschillende tarieven werden gehanteerd. Afhankelijk van het tarief werd de kist al dan niet bedekt door een kleed met zwarte franjes.
Als je de begrafenissen en crematies in deze tijd vergelijkt met die van zeventig jaar terug, dan zie je dat er in betrekkelijk korte tijd erg veel veranderd is. Toentertijd werd er, althans in Zeeland, nog niet gecremeerd. En het was ondenkbaar dat er, zoals nu nogal eens gebeurt, een dronk werd uitgebracht op de overledene. Allerlei rouwgebruiken, zoals het sluiten van de luiken voor de ramen en het dragen van rouwkleding, zijn geheel verdwenen.
Hebt u herinneringen aan deze gebeurtenis, dan horen wij dat graag van u.
We willen u vragen om reacties op de artikelen te sturen naar info@heinkenszand.info of direct een reactie te geven onder dit artikel.
Ik, als niet geboren Heinkenszandtenaar , vind het leuk/mooi om stukjes uit de oude doos te lezen. Mooie verhalen van vroeger!
Op 4 februari 1991 is mijn broer Jan Verdonck op stelleplas in Heinkenszand
,, door het ijs gezakt en door onderkoeling de andere dag overleden. Op 39 jarige leeftijd …Lou Boonman heeft hem nog onder het ijs kunnen halen, Jan liet vrouw en 2 kleine kinderen achter.