1e vervolg van ‘Het Gedicht’ van Herman Lammers

Extra aflevering van ‘Uit de oude krantenbak’: 1e vervolg van ‘Het Gedicht’ van Herman Lammers.

De bus die stopte toen in Hoes
“Ier hee mer uut”, zei Jewannes Does.
En eel de kattebak hing stee
en zei: “Me zulle de stad in hee”.
“me bee je hek”, zei de sjofeur,
“Je hitter ier nog nie van deur”.
“Ier zie ik toch men kanse schoon”,
zei den ouwen Kees van Loon.
En die stapten in een ouwe kroeg
en dronk voe een eele dag henoeg.

Jaap Does die kocht een zoetekoeke en zei
“Me hee de bus opzoeke”.
“ ‘t Is toch hoed weer”, zei Arjeen Rees,
“de zunne rikt vandeege bees”.
“Me hinter angt een zwere buu”, zei Ille Vermue.
Kees Mosse vreef is an z’n meege en zei
“Dat is een onweersvleege”.
“Dat is de rook van d’eesten trein,
zei Jillis Krisselijn.

Lauw Maas die zette de moter an
en reel zo aard as at me kan.
En wezelijk dat hieng we vort
want eel de klup zat zo in Dord.
“Noe mo-je ons ier me is losse”,
zei de vrouwe van Kees Mosse.
“Ik wille der ok we is uut”,
zei de vrouwe van Uube Knuut.
“Die stad wil ik ok we is zie”,
zei toen Pietje van de Vrie.
Zo was de klup van Eintjeszand
bie de Dordse toren an eland.

Ze klauterden de trappen op
en were zo in de torentop.
En Pietje Mosse was zo moe,
en zei : “Dat za’k hin twi keer doe.
“Toch mo je vrom wee ni benee”
zei den ouwe Kloas van Stee.
De klup hieng wee de trappen of
d’r schoenen zatte onder ‘t stof.

“Ka’jier hin speelhoedwienkel vinde?”
Vroeg Wullem van de Linde.
“Di e jer een, op ‘t oekje, kiek”,
zei Lena van Ko Annewiek.
Ze stapten toe de wienkel in
en oeder kocht wat ni zen zin.
“Kiek ier, mien poppetje heeft echte schreeuwen”,
zei de vrouwe van Van Leeuwen.

Den eenen kocht dit en den anderen dat,
Van Loon z’n portemenee was plat.
“Ik e een flienke bolle kees”,
zei den dikke Meriete Rees.
”Mesen”, zei Lauw, “me bluuve ier nie stee,
me zulle wee me vadder hee”.

“Veruit jie mie je bolle kees”,
zei Piertje tegen Meriete Rees
En Klaosje zei tegen Pietje van de Vrie:
“Dan hi me wee riee”.
“Me hee mi volle veert veruut”,
zei Koosje van Foort tegen Uube Knuut.
“ ‘t Zou wat”, zei ‘t jonge Keetje Tramper,
“Zo eele me de sestug amper!”
Me eel de klup riep toen verwondert:
“Zeg Lauw, je rie ter minstens ondert!”
Me of at aard of zachtjes is e hee,
je zag ze zo in Fijnaart stee. (wordt vervolgd)

(Nogmaals: let niet op de spelfouten van de Zeeuwse woorden. Het gedicht werd in de vijftiger jaren bij stukjes en beetjes opgeschreven door de buurkinderen wanneer buurman Lammers er in zijn atelier weer een paar regels aan toevoegde.)